De discipulo Roderico in Certamine Ciceroniano honorato

Salvete omnes amici sodalesque!

Gaudio permagno immensaque laetitia vobis palam illud faustissimi nuntiamus, Rodericum Conesa nostrum, discipulus optimus apud nos Legionenses qui suam scholarem agit vitam, laurea corona haud minoris momenti ponderisque in XXXII editione Certaminis Ciceroniani nuper Arpini celebrati esse donatum et honoratum. 

Stephanus Berchez de praemio impetrato Roderico congratulans

Quod enim Certamen unoquoque anno in urbe ea celebratur non magna, quam primam oculis suis modo apertis homines qui fuerunt ibi nati Marius, Cicero ipse necnon Agrippa notissimi inter antiquos, Marcellus Mastroniani, Ennius Morricone aliique apud modernos conspexerunt. 

De Certamine ergo, quid sit dicendum? Crederes enim, si occasio tibi fuerit adeundi, crederes dico peregrinum mundum te explorare: videres ibi tot atque tales frequentioresque adulescentes totius ex Europae civitatibus oriundos amore linguae Latinae ita captos, qui liberrimo animo locum non tam facile intellectu Ciceronianum intelligendi, unusquisque eorum suos in singulos sermones convertendi, immo explanandi necnon commentandique validi peritique esse viderentur. Excipiendus hac ex ratione Rodericus noster sit, qui quidem sua doctrina et peritia textum e libro illo inscripto De Republica depromptum non suo proprio sermone, Latine sane neque id male est commentatus.

Rodericus a duabus ornatissimis puellis comitatus viae stratae insistens praemiumque accepturus.

Hispanus grex una cum legato Italo Valentino Gabriele praemium celebrantes. 

Discipuli Hispani una cum Valentino Gabriele.
A sinistra ad dexteram Flavia, Maria, Iordanus, Iohannes Carolus, Sara, Rodericus, Marina et Brunus.

Sed quid de hora illa, qua moderatores praemia concedenda esse decreverunt, sit dicendum? Accedit enim ad palaestra adulescens quidan Italus tertium in serie praemium recepturus, qui ita expedite atque faciliter sermone Latino coram circunstantibus est locutus, ut revera statim in mentem omnium illud venerit, res ergo mutari videantur, in melius hercle!

Ecce magistri magistraeque Hispani:
 a sinistra ad dexteram Stephanus Berchez, Maria Dolores Limo, Amparo Gómez, Azucena Vidal, Gregorius Galán, Ansgarius Legionensis et Mercedes Sahuquillo.

Constat enim Certaminis huius anni participes plus quem trecentos fuisse discipulos discipulasque, qui iam superiorem ad Latinitatem gradum pervenerant: de qua re illud nobis Hispanis multum est dolendum, quod fere soli versamur tanta in caterva scholastica, qui exiguo nimis atque brevissimo temporis spatio adhibito linguas sive Latinam sive Graecam colendas adimus: videas contra  Germanos, Austriacos, Italios, Polonos, alios tandem, quibus sex aut septem continuatos annos curriculum classicum copia est persequendi. Quid faciamus...! Speremus fore ut meliora et excultiora ad nos mox veniant tempora!
Unde iam illud excogitari potest, discipulos Hispanos maiore in gloria esse reputandos, qui quidem  tam pauca occasione erudiendi animum functi, doctrinam non paucam et peritiam adepti sint...!


Quod ad locum Cicerionianum convertendum et commentandum, ecce:


 "De Republica" liber I cap. 9 

An sapientis sit rei publicae accipere habenas 

Illa perfugia quae sumunt sibi ad excusationem, quo facilius otio  perfruantur, certe minime sunt audienda, cum ita dicunt accedere ad rem  publicam plerumque homines nulla re bona dignos, cum quibus comparari  sordidum, confligere autem multitudine praesertim incitata miserum et  periculosum sit. Illa autem exceptio cui probari tandem potest, quod negant  sapientem suscepturum ullam rei publicae partem, extra quam si eum  tempus et necessitas coegerit? Quasi vero maior cuiquam necessitas  accidere possit quam accidit nobis; in qua quid facere potuissem, nisi tum  consul fuissem? Consul autem esse qui potui, nisi eum vitae cursum  tenuissem a pueritia, per quem equestri loco natus pervenirem ad honorem  amplissimum? Non igitur potestas est ex tempore aut cum velis opitulandi  rei publicae, quamvis ea prematur periculis, nisi eo loco sis ut tibi id facere  liceat. Maximeque hoc in hominum doctorum oratione mihi mirum videri  solet, quod qui tranquillo mari gubernare se negent posse, quod nec  didicerint nec umquam scire curaverint, iidem ad gubernacula se accessuros profìteantur excitatis maximis fluctibus. Isti enim palam dicere atque in eo multum etiam gloriari solent, se de rationibus rerum publicarum aut constituendarum aut tuendarum nihil nec didicisse umquam nec docere, earumque rerum scientiam non doctis hominibus ac sapientibus, sed in illo genere exercitatis concedendam putant. Quare qui convenit polliceri operam suam rei publicae tum denique si necessitate cogantur, cum, quod est multo proclivius, nulla necessitate premente rem publicam regere nesciant?

At hactenus hodie. Iam proximis enim diebus maiorem vobis omnibus, lectoribus suavissimis, afferemus de hac re notitiam, eamque nos promittimus multis imaginibus pelliculaque quadam exornatam tradendam. Non enim bene omnia taliaque uno ictu...


Congratulamur denuo discipulis nostris universis, Roderico scilicet quam maxime, qui tam lautam pugnarunt pugnam, quibuscum dies ita iucundiores luceque plenos apud Italos degerimus...!


Valeatis quam optime, amici, atque gaudio nostro fruamini partito!